Possessive adjective: แนวคิด, วิธีใช้ และแบบฝึกหัด

ความรู้เกี่ยวกับ “คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ” เป็นส่วนหนึ่งของไวยากรณ์พื้นฐานในภาษาอังกฤษ แต่ในข้อสอบกลับเป็นส่วนที่นักเรียนจำนวนมากทำผิดพลาดเนื่องจากความสับสนในการใช้งานอย่างถูกต้อง ด้านล่างนี้มาศึกษาวิธีใช้คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของให้ถูกต้องกันเถอะเพื่อหลีกเลี่ยงการทำผิดพลาดที่น่าเสียดาย

แนวคิด possessive adjective

คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ (Possessive Adjective) เป็นคำที่ใช้แสดงความเป็นเจ้าของ โดยมักจะวางหน้าคำนามเพื่อช่วยให้ผู้อ่านและผู้ฟังเข้าใจว่าคำนามนั้นเป็นของบุคคลหรือสิ่งใดสิ่งหนึ่ง

ตัวอย่าง: This is my pen (นี่คือปากกาของฉัน) – My ในกรณีนี้เป็นคำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของที่แสดงว่าคำนาม “pen” เป็นของบุคคลที่กล่าวถึง ซึ่งในกรณีนี้คือผู้พูด

ตำแหน่งและหน้าที่ของคำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของในประโยค

ตำแหน่ง: ในประโยค คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของมักจะอยู่หน้าคำนามที่มันแสดงความเป็นเจ้าของ:

possessive adjective + noun

ตัวอย่าง:

My book (หนังสือของฉัน)
Your car (รถของคุณ)
His house (บ้านของเขา)
Her bag (กระเป๋าของเธอ)
Its tail (หางของมัน)
Our family (ครอบครัวของเรา)
Their school (โรงเรียนของพวกเขา)

หน้าที่: ในประโยค คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของมีหน้าที่หลักๆ ดังนี้:

บ่งบอกความเป็นเจ้าของ:คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของจะระบุความเป็นเจ้าของหรือความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของกับคำนาม

ตัวอย่าง: “This is my pen.” (นี่คือปากกาของฉัน)

บ่งบอกความสัมพันธ์:คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของยังสามารถใช้เพื่อระบุความสัมพันธ์ในครอบครัวหรือบุคคล

ตัวอย่าง: “Her brother is very kind.” (พี่ชายของเธอใจดีมาก)

สร้างความชัดเจน: ช่วยหลีกเลี่ยงความสับสนโดยการระบุชัดเจนว่าใครคือเจ้าของคำนามที่กล่าวถึง

ตัวอย่าง: “Their ideas were innovative.” (ไอเดียของพวกเขามีความคิดสร้างสรรค์)

แยกความแตกต่างระหว่าง possessive pronouns และ possessive adjectives

ในภาษาอังกฤษ คำสรรพนามแสดงความเป็นเจ้าของ (possessive pronouns) และคำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ (possessive adjectives) ใช้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ แต่มีวิธีการใช้และตำแหน่งที่แตกต่างกันในประโยค มาจดจำกับ MochiMochi เพื่อหลีกเลี่ยงความสับสนในการสอบกันเถอะ

	Possessive Pronouns	Possessive Adjectives
	My, Your, Our, Their, Her, His, Its	Mine, Yours, Ours, Theirs, Hers, His, Its.
ตำแหน่ง	วางไว้หน้าคำนามที่เป็นเจ้าของ ไม่สามารถยืนโดดเดี่ยวได้ ต้องใช้ร่วมกับคำนาม	สามารถยืนโดดเดี่ยวได้ ไม่ต้องใช้คำนาม
หน้าที่	ขยายความให้กับคำนาม แสดงว่าคำนามนั้นเป็นของใครหรือของอะไร	แทนที่คำนามที่ถูกกล่าวถึงมาก่อนหน้าเพื่อหลีกเลี่ยงการกล่าวคำนามนั้นซ้ำอีก

การใช้คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของในภาษาอังกฤษ

คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของจะอยู่หน้าคำนามและขยายความหมายของคำนาม

คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของจะอยู่หน้าคำนามเพื่อขยายความหมายของคำนามทำให้ชัดเจนว่าใครหรืออะไรเป็นเจ้าของหรือมีความสัมพันธ์กับคำนามนั้น และคำนามไม่มีคำนำหน้า (a, an, the) ตามหลัง

ตัวอย่าง: My favorite book is on the shelf. (หนังสือที่ฉันชอบที่สุดอยู่บนชั้น)

คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของเปลี่ยนตามสรรพนามส่วนบุคคลไม่เปลี่ยนตามจำนวนของคำนาม

คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของจะเปลี่ยนตามสรรพนามส่วนบุคคลแต่จะไม่เปลี่ยนแม้ว่าคำนามจะเป็นเอกพจน์หรือพหูพจน์

ตัวอย่าง:

His puppy is playful. (ลูกสุนัขของเขาร่าเริง)

His puppies are playful. (ลูกสุนัขของเขาร่าเริง)

ในกรณีนี้จะเห็นว่าคำนาม”puppy”อยู่ในรูปพหูพจน์หรือเอกพจน์ไม่ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงของคำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ

คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของสามารถแทนที่ด้วยคำนำหน้า “the”

ในบางกรณีคำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของสามารถแทนที่ด้วยคำนำหน้า “the” ในบางสำนวน โดยเฉพาะเมื่อประโยคมีคำบุพบท “in”

ตัวอย่าง: She took me by her hand → She took me by the hand (เธอจับมือฉัน)

ในที่นี้เราจะเห็นว่าคำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ ‘her’ ใน “her hand” ถูกแทนที่ด้วยคำนำหน้า ‘the’ ที่กำหนดไว้แล้ว

ใช้เพื่อพูดถึงส่วนของร่างกายมนุษย์

ตัวอย่าง: Remember to brush your teeth before going to sleep. (จำไว้ว่าให้แปรงฟันของคุณก่อนนอน)

ข้อผิดพลาดที่พบบ่อยในการใช้คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ

ในข้อสอบภาษาอังกฤษนักเรียนมักพบข้อผิดพลาดเกี่ยวกับการใช้คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของที่ทำให้เสียคะแนนโดยไม่จำเป็น ด้านล่างนี้เป็นข้อผิดพลาดที่พบบ่อยและวิธีแก้ไข:

ความสับสนระหว่างคำสรรพนามแสดงความเป็นเจ้าของกับคำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ

ข้อผิดพลาด: ใช้คำสรรพนามแสดงความเป็นเจ้าของแทนคำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ

ผิด: This is mine book.
ถูก: This is my book.

→ วิธีแก้ไข: คำสรรพนามแสดงความเป็นเจ้าของ (mine, yours, his, hers, its, ours, theirs) ไม่อยู่หน้าคำนาม แต่จะอยู่เดี่ยว ๆ ขณะที่คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ (my, your, his, her, its, our, their) อยู่หน้าคำนามที่ขยายความ

การใช้ “its” และ “it’s” ผิด

ข้อผิดพลาด: สับสนระหว่าง “its” (คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ) และ “it’s” (ย่อมาจาก “it is” หรือ “it has”)

ผิด: The dog wagged it’s tail.
ถูก: The dog wagged its tail.

→ วิธีแก้ไข: “Its” คือคำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ ส่วน “it’s” คือคำย่อของ “it is” หรือ “it has” ควรตรวจสอบบริบทให้แน่ใจเพื่อใช้ให้ถูกต้อง

การเพิ่มคำนำหน้าก่อนคำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ

ข้อผิดพลาด: ใช้คำนำหน้า (a, an, the) ก่อนคำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ

ผิด: The my friend is coming.
ถูก: My friend is coming.

→ วิธีแก้ไข: ไม่ใช้คำนำหน้าก่อนคำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของได้กำหนดคำนามอย่างชัดเจนแล้ว

การใช้คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของผิดรูป

ข้อผิดพลาด: ใช้คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของผิดกับประธานของประโยค

ผิด: She forgot his keys. (กล่าวถึงเธอแต่ใช้ “his”)
ถูก: She forgot her keys.

→ วิธีแก้ไข: ตรวจสอบให้แน่ใจว่าคำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของเหมาะสมกับประธานของประโยค “His” สำหรับผู้ชาย, “her” สำหรับผู้หญิง, “its” สำหรับสิ่งของหรือสัตว์

การใช้ “her” และ “his” มากเกินไปสำหรับสัตว์ที่ไม่ทราบเพศ

ข้อผิดพลาด: ใช้ “her” หรือ “his” สำหรับสัตว์เมื่อไม่ทราบเพศ

ผิด: The bird is in his cage.
ถูก: The bird is in its cage.

→ วิธีแก้ไข: ใช้ “its” สำหรับสัตว์เมื่อไม่ทราบเพศหรือไม่สำคัญ

ข้อควรระวังเมื่อใช้คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ

ไม่ใช้กับคำนำหน้า: ไม่ใช้คำนำหน้า (a, an, the) ก่อนคำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ

ผิด: The my book is new.
ถูก: My book is new.

คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของสำหรับเอกพจน์และพหูพจน์:บางคำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของสามารถใช้ได้กับคำนามทั้งเอกพจน์และพหูพจน์

ตัวอย่าง: My car (รถของฉัน) และ my cars (รถหลายคันของฉัน)

ไม่สับสนกับคำสรรพนามแสดงความเป็นเจ้าของ:คำสรรพนามแสดงความเป็นเจ้าของ(possessive pronouns) เช่น mine, yours, his, hers, its, ours, theirs มักจะอยู่เดี่ยวๆ และไม่อยู่หน้าคำนาม

ตัวอย่าง:

This book is mine. (หนังสือนี้เป็นของฉัน.)
This is my book. (นี่คือหนังสือของฉัน.)

ใช้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของหรือความสัมพันธ์:คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของใช้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของหรือความสัมพันธ์ระหว่างผู้พูดและคำนาม

ตัวอย่าง:

Her brother is a doctor. (พี่ชายของเธอเป็นหมอ.)
Our parents are coming to visit. (พ่อแม่ของเรากำลังมาที่นี่.)

ข้อควรระวังในการใช้ “Its”

“Its” ไม่มีเครื่องหมาย (‘) ระหว่าง “it” และ “s” ส่วน “It’s” เป็นคำย่อของ “it is” หรือ “it has” และไม่ใช่คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ

ผิด: The cat licked it’s paw.
ถูก: The cat licked its paw. (แมวเลียขาของมัน.)

แบบฝึกหัด

โปรดระบุว่าประโยคใดถูกและประโยคใดผิด หากผิดโปรดแก้ไขให้ถูกต้อง

His sister is very kind.
She forgot hers bag at home.
The cat is playing with it’s toy.
My parents are visiting tomorrow.
We need to clean our rooms.
Their house is bigger than your.
Its a beautiful day today.
Her brother is my best friend.
This is their book, not our.
Your is the best project in the class.

คำตอบ:

His sister is very kind. (ถูกต้อง)
She forgot her bag at home. (ผิด – “hers” => “her”)
The cat is playing with its toy. (ผิด – “it’s” => “its”)
My parents are visiting tomorrow. (ถูกต้อง)
We need to clean our rooms. (ถูกต้อง)
Their house is bigger than yours. (ผิด – “your” => “yours”)
It’s a beautiful day today. (ผิด – “Its” => “It’s”)
Her brother is my best friend. (ถูกต้อง)
This is their book, not ours. (ผิด – “our” => “ours”)
Yours is the best project in the class. (ผิด – “Your” => “Yours”)

เรียนรู้คำศัพท์ภาษาอังกฤษอย่างมีประสิทธิภาพกับ MochiVocab

MochiVocab เป็นแอปพลิเคชันการเรียนรู้คำศัพท์ภาษาอังกฤษที่ใช้วิธีการ Spaced Repetitionในการวิเคราะห์ประวัติการเรียนรู้ของผู้ใช้เพื่อคำนวณ “ช่วงเวลาทอง” ซึ่งจะแจ้งเตือนผู้ใช้ให้ทบทวนเมื่อสมองกำลังจะลืมความรู้ด้วยการเรียนเพียงวันละ 10-15 นาที MochiVocab ช่วยให้ผู้เรียนจำคำศัพท์ได้ถึง1000

คุณสมบัติที่โดดเด่นที่สุดคือ “ช่วงเวลาทอง” ซึ่งจะคำนวณเวลาที่ผู้ใช้จะลืมคำศัพท์ตามประวัติการเรียนรู้ของผู้ใช้ เมื่อเวลานั้นมาถึง แอปจะแจ้งเตือนทางโทรศัพท์เพื่อให้ผู้ใช้ทบทวนเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการจำ

จากผลการเรียนของคุณ MochiVocab จะจัดเรียงคำศัพท์ที่คุณได้เรียนรู้ตามระดับความจำ 5 ระดับ คำศัพท์ในระดับที่สูงขึ้นจะมีช่วงเวลาทบทวนที่ยาวนานขึ้นในทางกลับกันคำศัพท์ในระดับต่ำจะถูกแจ้งเตือนให้ทบทวนบ่อยขึ้นจนกว่าคุณจะจำได้อย่างแม่นยำวิธีนี้ช่วยให้คุณลดเวลาทบทวนคำศัพท์ที่จำได้แล้วเพื่อมุ่งเน้นไปที่คำศัพท์ที่ยากและที่คุณมักจะลืม

ลองเรียนเลย